Iglesia Catolica Palmariana

ΜΙΑ, ΑΓΙΑ, ΚΑΘΟΛΙΚΗ, ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΛΜΑΡΙΑΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Η αληθινή Καθολική Εκκλησία όλων των εποχών,
που ιδρύθηκε από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.
Νόμιμη διαδοχή του καθεδρικού
θρόνου του Αγίου Πέτρου,
Κυβερνάται από τον Αγιότατο Πάπα Πέτρο Γ΄,
De Glória Ecclésiæ

Η αληθινή Καθολική Εκκλησία όλων των εποχών, που ιδρύθηκε από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Νόμιμη διαδοχή του καθεδρικού θρόνου του Αγίου Πέτρου Κυβερνάται από τον Αγιότατο Πάπα Πέτρο Γ΄,
De Glória Ecclésiæ

Αυτή είναι η μόνη επίσημη ιστοσελίδα της Μίας, Αγίας, Καθολικής, Αποστολικής και Παλμαριανής Εκκλησίας, εγκεκριμένη από τον Γενικό Πατέρα του Τάγματος των Καρμελιτών του Αγίου Προσώπου, την Αυτού Αγιότητα Πάπα Πέτρο Γ’. Για οποιαδήποτε περαιτέρω έρευνα σχετικά με την Παλμαριανή Καθολική Εκκλησία είναι απαραίτητο να πηγαίνετε μόνο στους λογαριασμούς των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που έχουν εγκριθεί από την Παλμαριανή Καθολική Εκκλησία, μερικοί από τους οποίους συνδέονται στο κάτω μέρος αυτής της σελίδας. Η πλειονότητα των άλλων δημοσιεύσεων στο διαδίκτυο στερείται κάθε αλήθειας και θα είναι συγκεχυμένη και ασαφής.

Πού είναι η Καθολική Εκκλησία όλων των εποχών;

Στις 30 Μαρτίου του έτους 1968, η Υπεραγία Θεοτόκος του Καρμήλου εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε τέσσερα κορίτσια από το χωριό El Palmar de Troya, Σεβίλλη, Ισπανία, πάνω από ένα δέντρο με φακή. Από το δέντρο αυτής της πρώτης εμφάνισης δεν έχει απομείνει τίποτα, καθώς οι πιστοί έκοψαν τα κλαδιά του ως πολύτιμα λείψανα. Στο ακριβές σημείο στήθηκε ένας μικρός ξύλινος σταυρός, γύρω από τον οποίο λέγονταν οι προσευχές και οι προφήτες δέχονταν τις ουράνιες επισκέψεις τους. Με αυτόν τον τρόπο διατηρήθηκε στη μνήμη το μέρος που επέλεξε η Υπεραγία Θεοτόκος στην πρώτη της εμφάνιση. Αργότερα, το Άγιο Πρόσωπο του Ιησού και η Εικόνα της Παναγίας της Παλμάρ στήθηκαν εκεί.

Μετά τις τέσσερις πρώτες κοπέλες, υπήρξαν και άλλοι προφήτες που είχαν εξαιρετικές εκστάσεις και έλαβαν σημαντικά ουράνια μηνύματα.

Αυτός ο Ιερός Τόπος, ο οποίος στο μέλλον θα γινόταν η έδρα της Αγίας Παλμαριανής εκκλησίας, είχε προετοιμαστεί από την Υπεραγία Θεοτόκο για πάνω από έναν αιώνα με τις πολυάριθμες εμφανίσεις Της σε διάφορα μέρη, όπως στη Λα Σαλέτ το 1846, στη Λούρδη το 1858, στη Φάτιμα το 1917, στο Γκαραμπαντάλ το 1961 και σε πολλά άλλα μέρη.

Ήταν ο Ιερός Τόπος του Lentisco του El Palmar de Troya που σταδιακά ανακοίνωσε την ανησυχητική κατάσταση στην Καθολική Εκκλησία, τα γεγονότα που θα την έπλητταν στο μέλλον, τις τιμωρίες και τις καταστροφές που θα συνέβαιναν για ολόκληρη την ανθρωπότητα, τα οποία θα μπορούσαν να μετριαστούν μόνο με προσευχή, με μετάνοια και με την εξάλειψη του τόσο επιβλαβούς προοδευτισμού που εισήχθη στην Εκκλησία, για παράδειγμα: να δίνεται η Θεία Κοινωνία στο χέρι, να λαμβάνεται όρθια αντί γονατιστή, πολλοί ιερείς και μοναχές να παραμερίζουν τις ιερές τους ενδυμασίες..

Η καταστροφή της Εκκλησίας μέσω της αλλοίωσης της παραδοσιακής διδασκαλίας, των αλλαγών στη λειτουργία, της κατάργησης της Ιεράς Θυσίας της Θείας Λειτουργίας και του εκθρονισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου και αμέτρητων Αγίων από τις εκκλησίες, οδήγησε στην πνευματική καταστροφή ενός τεράστιου αριθμού μελών της Εκκλησίας.

Η Υπεραγία Θεοτόκος, ως Μητέρα της Εκκλησίας, μετά από τόσες προειδοποιήσεις, εμφανίστηκε σε αυτό το χωριό, απ’ όπου, ως Θεία Ποιμένας και Διδάσκαλος, ετοιμάστηκε τελικά να ανανεώσει την Εκκλησία, δεδομένου ότι η Ρωμαϊκή Εκκλησία βρισκόταν στο δρόμο της αποστασίας. Από τότε έγιναν αναρίθμητες εμφανίσεις τόσο της Υπεραγίας Θεοτόκου όσο και του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, του Αιώνιου Πατέρα και ενός μεγάλου αριθμού Αγίων, οι οποίοι σταδιακά προετοίμαζαν τα επερχόμενα γεγονότα στην Αγία Μητέρα Εκκλησία.

Τα συνεχή μηνύματα που λάμβαναν οι πολυάριθμοι προφήτες, τα δημόσια θαύματα, οι θεραπείες και άλλα μυστικιστικά φαινόμενα στο El Palmar, προσέλκυαν ένα συνεχώς αυξανόμενο ρεύμα προσκυνητών, όχι μόνο από την Ισπανία, αλλά και από όλα τα μέρη του κόσμου, σε αναζήτηση της παράδοσης και της αλήθειας – που δεν βρίσκονταν πλέον στις ρωμαϊκές εκκλησίες.

Ο κύριος προφήτης που επιλέχθηκε από τον Θεό για να διαδώσει παντού τα υπερβατικά μηνύματα που επρόκειτο να δοθούν στο Ελ Παλμάρ ήταν ένας νεαρός Σεβιγιάνιος, γεννημένος στις 23 Απριλίου του έτους 1946, ο οποίος θα γινόταν ο μεγάλος μελλοντικός Πάπας της Αγίας Μητέρας Εκκλησίας με έδρα αυτόν τον Ιερό Τόπο: Γρηγόριος XVII. Ο Clemente Domínguez y Gómez, ως κύριος προφήτης του El Palmar, δεν ήταν απλώς ένας σημαντικός αποδέκτης μηνυμάτων- μάλλον η Υπεραγία Θεοτόκος συνόδευσε τις εκκλήσεις της με τα αμέτρητα μυστικιστικά φαινόμενα που του απένειμε, προφανή σημεία που επιβεβαίωναν την αλήθεια των εμφανίσεων: θαυμάσιες εκστασίες, μεταστροφές, θαυματουργικές θεραπείες, στιγματισμοί, μυστηριακές κοινωνίες και ούτω καθεξής. Τα στίγματα που έλαβε ήταν ένα απόλυτα σαφές σημάδι για όποιον ήθελε ταπεινά να αναγνωρίσει την Αλήθεια. Από εκείνη τη στιγμή, ο Clemente Domínguez επρόκειτο να εκπληρώσει μια από τις πιο δύσκολες αποστολές που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος- ωστόσο, με τη βοήθεια και τη δύναμη του Θεού και της Παναγίας Μητέρας Του, άντεξε και αγωνίστηκε με επιμονή και ανδρεία για την υπεράσπιση της Αλήθειας.

Πολλά ήταν τα ταξίδια του Κλεμέντε που κήρυττε στο El Palmar, προσκαλώντας τον κόσμο να γνωρίσει τον μοναδικό τόπο σωτηρίας απέναντι στην παρακμή, τη σύγχυση και το σκοτάδι που επικρατούσε στη Ρωμαϊκή Εκκλησία. Παρά τις επιθέσεις, τις επικρίσεις και τις συκοφαντίες που εξαπολύονταν εναντίον του, ήταν πιστός στην αποστολή που του ανατέθηκε και δόθηκε με ανδρεία και σθένος στο δύσκολο έργο της γνωστοποίησης των λόγων του Ουρανού.

Η συνεχής προσευχή σε συνδυασμό με τη συνεχή μετάνοια που ζητούσαν ο Κύριος και η Υπεραγία Θεοτόκος σε αυτόν τον Ιερό Τόπο και που οι πιστοί του ασκούσαν με ζήλο, δεν άργησαν να αποδώσουν τους καρπούς τους.

Λίγα χρόνια μετά από αυτή την πρώτη εμφάνιση, η πνευματική βάση οργανώθηκε στο πιο σημαντικό Θρησκευτικό Τάγμα των Τελευταίων Καιρών. Οι χειροτονίες και οι χειροτονίες των μελών της νέας Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας στους διάφορους κλάδους της δημιούργησαν ένα Επισκοπικό και Αποστολικό Κολλέγιο, το οποίο αναπτύχθηκε και απέκτησε σημαντικό αριθμό μελών που βοήθησαν στη διαφύλαξη της Αγίας Καθολικής Παράδοσης σε αυτόν τον Ιερό Τόπο. Στον τόπο που επελέγη για να διατηρήσει την καθαρότητα και τη ζωτικότητα του Καθολικισμού και να γίνει έτσι η έδρα του μελλοντικού Παπισμού, οι Παλμαριανοί όχι μόνο προετοιμάστηκαν πνευματικά, αλλά και αναγκαστικά άρχισαν να κατασκευάζουν υλικά έναν Ναό προς τον Θεό όπου θα αποδίδονταν η αληθινή λατρεία, που αλλού στον κόσμο παρακμάζει ολοένα και περισσότερο.

Έτσι λοιπόν, στον ίδιο αυτό Ιερό Τόπο όπου η Υπεραγία Θεοτόκος έγινε ορατή σε εκείνη την πρώτη της Φανερώσεως, και μετά από μητρική της παράκληση, χτίστηκε ο σημερινός Καθεδρικός Ναός-Βασιλική της Στεφανωμένης Μητέρας μας της Παλμαρίας. Μεγάλες ήταν οι προσπάθειες που κατέβαλαν οι πρώτοι Παλμαριανοί ώστε αυτό το όνειρο να γίνει πραγματικότητα, και η πίστη και η έμπιστη προσευχή τους βρήκαν ανταπόκριση από τη Θεία Πρόνοια.

Στις 30 Μαρτίου του έτους 1968, η Υπεραγία Θεοτόκος του Καρμήλου εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε τέσσερα κορίτσια από το χωριό El Palmar de Troya, Σεβίλλη, Ισπανία, πάνω από ένα δέντρο με φακή. Από το δέντρο αυτής της πρώτης εμφάνισης δεν έχει απομείνει τίποτα, καθώς οι πιστοί έκοψαν τα κλαδιά του ως πολύτιμα λείψανα. Στο ακριβές σημείο στήθηκε ένας μικρός ξύλινος σταυρός, γύρω από τον οποίο λέγονταν οι προσευχές και οι προφήτες δέχονταν τις ουράνιες επισκέψεις τους. Με αυτόν τον τρόπο διατηρήθηκε στη μνήμη το μέρος που επέλεξε η Υπεραγία Θεοτόκος στην πρώτη της εμφάνιση. Αργότερα, το Άγιο Πρόσωπο του Ιησού και η Εικόνα της Παναγίας της Παλμάρ στήθηκαν εκεί.

Μετά τις τέσσερις πρώτες κοπέλες, υπήρξαν και άλλοι προφήτες που είχαν εξαιρετικές εκστάσεις και έλαβαν σημαντικά ουράνια μηνύματα.

Αυτός ο Ιερός Τόπος, ο οποίος στο μέλλον θα γινόταν η έδρα της Αγίας Παλμαριανής εκκλησίας, είχε προετοιμαστεί από την Υπεραγία Θεοτόκο για πάνω από έναν αιώνα με τις πολυάριθμες εμφανίσεις Της σε διάφορα μέρη, όπως στη Λα Σαλέτ το 1846, στη Λούρδη το 1858, στη Φάτιμα το 1917, στο Γκαραμπαντάλ το 1961 και σε πολλά άλλα μέρη.

Ήταν ο Ιερός Τόπος του Lentisco του El Palmar de Troya που σταδιακά ανακοίνωσε την ανησυχητική κατάσταση στην Καθολική Εκκλησία, τα γεγονότα που θα την έπλητταν στο μέλλον, τις τιμωρίες και τις καταστροφές που θα συνέβαιναν για ολόκληρη την ανθρωπότητα, τα οποία θα μπορούσαν να μετριαστούν μόνο με προσευχή, με μετάνοια και με την εξάλειψη του τόσο επιβλαβούς προοδευτισμού που εισήχθη στην Εκκλησία, για παράδειγμα: να δίνεται η Θεία Κοινωνία στο χέρι, να λαμβάνεται όρθια αντί γονατιστή, πολλοί ιερείς και μοναχές να παραμερίζουν τις ιερές τους ενδυμασίες..

Η καταστροφή της Εκκλησίας μέσω της αλλοίωσης της παραδοσιακής διδασκαλίας, των αλλαγών στη λειτουργία, της κατάργησης της Ιεράς Θυσίας της Θείας Λειτουργίας και του εκθρονισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου και αμέτρητων Αγίων από τις εκκλησίες, οδήγησε στην πνευματική καταστροφή ενός τεράστιου αριθμού μελών της Εκκλησίας.

Η Υπεραγία Θεοτόκος, ως Μητέρα της Εκκλησίας, μετά από τόσες προειδοποιήσεις, εμφανίστηκε σε αυτό το χωριό, απ’ όπου, ως Θεία Ποιμένας και Διδάσκαλος, ετοιμάστηκε τελικά να ανανεώσει την Εκκλησία, δεδομένου ότι η Ρωμαϊκή Εκκλησία βρισκόταν στο δρόμο της αποστασίας. Από τότε έγιναν αναρίθμητες εμφανίσεις τόσο της Υπεραγίας Θεοτόκου όσο και του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, του Αιώνιου Πατέρα και ενός μεγάλου αριθμού Αγίων, οι οποίοι σταδιακά προετοίμαζαν τα επερχόμενα γεγονότα στην Αγία Μητέρα Εκκλησία.

Τα συνεχή μηνύματα που λάμβαναν οι πολυάριθμοι προφήτες, τα δημόσια θαύματα, οι θεραπείες και άλλα μυστικιστικά φαινόμενα στο El Palmar, προσέλκυαν ένα συνεχώς αυξανόμενο ρεύμα προσκυνητών, όχι μόνο από την Ισπανία, αλλά και από όλα τα μέρη του κόσμου, σε αναζήτηση της παράδοσης και της αλήθειας – που δεν βρίσκονταν πλέον στις ρωμαϊκές εκκλησίες.

Ο κύριος προφήτης που επιλέχθηκε από τον Θεό για να διαδώσει παντού τα υπερβατικά μηνύματα που επρόκειτο να δοθούν στο Ελ Παλμάρ ήταν ένας νεαρός Σεβιγιάνιος, γεννημένος στις 23 Απριλίου του έτους 1946, ο οποίος θα γινόταν ο μεγάλος μελλοντικός Πάπας της Αγίας Μητέρας Εκκλησίας με έδρα αυτόν τον Ιερό Τόπο: Γρηγόριος XVII. Ο Clemente Domínguez y Gómez, ως κύριος προφήτης του El Palmar, δεν ήταν απλώς ένας σημαντικός αποδέκτης μηνυμάτων- μάλλον η Υπεραγία Θεοτόκος συνόδευσε τις εκκλήσεις της με τα αμέτρητα μυστικιστικά φαινόμενα που του απένειμε, προφανή σημεία που επιβεβαίωναν την αλήθεια των εμφανίσεων: θαυμάσιες εκστασίες, μεταστροφές, θαυματουργικές θεραπείες, στιγματισμοί, μυστηριακές κοινωνίες και ούτω καθεξής. Τα στίγματα που έλαβε ήταν ένα απόλυτα σαφές σημάδι για όποιον ήθελε ταπεινά να αναγνωρίσει την Αλήθεια. Από εκείνη τη στιγμή, ο Clemente Domínguez επρόκειτο να εκπληρώσει μια από τις πιο δύσκολες αποστολές που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος- ωστόσο, με τη βοήθεια και τη δύναμη του Θεού και της Παναγίας Μητέρας Του, άντεξε και αγωνίστηκε με επιμονή και ανδρεία για την υπεράσπιση της Αλήθειας.

Πολλά ήταν τα ταξίδια του Κλεμέντε που κήρυττε στο El Palmar, προσκαλώντας τον κόσμο να γνωρίσει τον μοναδικό τόπο σωτηρίας απέναντι στην παρακμή, τη σύγχυση και το σκοτάδι που επικρατούσε στη Ρωμαϊκή Εκκλησία. Παρά τις επιθέσεις, τις επικρίσεις και τις συκοφαντίες που εξαπολύονταν εναντίον του, ήταν πιστός στην αποστολή που του ανατέθηκε και δόθηκε με ανδρεία και σθένος στο δύσκολο έργο της γνωστοποίησης των λόγων του Ουρανού.

Η συνεχής προσευχή σε συνδυασμό με τη συνεχή μετάνοια που ζητούσαν ο Κύριος και η Υπεραγία Θεοτόκος σε αυτόν τον Ιερό Τόπο και που οι πιστοί του ασκούσαν με ζήλο, δεν άργησαν να αποδώσουν τους καρπούς τους.

Λίγα χρόνια μετά από αυτή την πρώτη εμφάνιση, η πνευματική βάση οργανώθηκε στο πιο σημαντικό Θρησκευτικό Τάγμα των Τελευταίων Καιρών. Οι χειροτονίες και οι χειροτονίες των μελών της νέας Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας στους διάφορους κλάδους της δημιούργησαν ένα Επισκοπικό και Αποστολικό Κολλέγιο, το οποίο αναπτύχθηκε και απέκτησε σημαντικό αριθμό μελών που βοήθησαν στη διαφύλαξη της Αγίας Καθολικής Παράδοσης σε αυτόν τον Ιερό Τόπο. Στον τόπο που επελέγη για να διατηρήσει την καθαρότητα και τη ζωτικότητα του Καθολικισμού και να γίνει έτσι η έδρα του μελλοντικού Παπισμού, οι Παλμαριανοί όχι μόνο προετοιμάστηκαν πνευματικά, αλλά και αναγκαστικά άρχισαν να κατασκευάζουν υλικά έναν Ναό προς τον Θεό όπου θα αποδίδονταν η αληθινή λατρεία, που αλλού στον κόσμο παρακμάζει ολοένα και περισσότερο.

Έτσι λοιπόν, στον ίδιο αυτό Ιερό Τόπο όπου η Υπεραγία Θεοτόκος έγινε ορατή σε εκείνη την πρώτη της Φανερώσεως, και μετά από μητρική της παράκληση, χτίστηκε ο σημερινός Καθεδρικός Ναός-Βασιλική της Στεφανωμένης Μητέρας μας της Παλμαρίας. Μεγάλες ήταν οι προσπάθειες που κατέβαλαν οι πρώτοι Παλμαριανοί ώστε αυτό το όνειρο να γίνει πραγματικότητα, και η πίστη και η έμπιστη προσευχή τους βρήκαν ανταπόκριση από τη Θεία Πρόνοια.

Με τον θάνατο του Πάπα Αγίου Παύλου ΣΤ’ το 1978, ο προφήτης Κλεμέντε, Επίσκοπος τότε, εξελέγη και στέφθηκε Πάπας από τον Κύριο σε μια θαυμάσια εμφάνιση στη Σάντα Φε ντε Μπογκοτά της Κολομβίας. Αυτός ο ένδοξος Πάπας Γρηγόριος XVII συγκάλεσε δύο Μεγάλες, Άγιες και Δογματικές Συνόδους, οι οποίες έφεραν στο φως αληθινά διαμάντια από τον Ιερό Θησαυρό της Θείας Αποκάλυψης, για παράδειγμα τις διάφορες πραγματείες για το δόγμα και την ηθική.

Ο αληθινός Πάπας σήμερα κατοικεί στο El Palmar de Troya και βασιλεύει με το όνομα Πέτρος Γ’. Είναι ο αυθεντικός Πάπας, ο αντιπρόσωπος του Χριστού στη γη. Όποιος δεν είναι μαζί του δεν είναι με τον Χριστό. Μόνο οι Ιερείς της Μίας, Αγίας, Καθολικής, Αποστολικής και Παλμαριανής Εκκλησίας έχουν την εξουσία να τελούν έγκυρα τα Ιερά Μυστήρια και να τελούν την Ιερή Θυσία της Θείας Λειτουργίας.

Επί του παρόντος, πολυάριθμοι πιστοί από πολλά έθνη συγκεντρώνονται σε θερμό προσκύνημα σε αυτόν τον Ιερό Τόπο, αποδίδοντας την οφειλόμενη λατρεία στον Θεό και στην Υπεραγία Μητέρα Του και κάνοντας επανόρθωση για τις αμαρτίες της ανθρωπότητας. Η λατρεία εδώ, ευσεβής και μεγαλοπρεπής, και οι λιτανείες θερμής πνευματικότητας, κρατούν την Πίστη ζωντανή και φλογερή, περιμένοντας τον θρίαμβο της Αγίας Παλμαριανής Εκκλησίας.

Χαρακτηριστικά της Αληθινής Εκκλησίας

1. Η Εκκλησία της Χριστού είναι: Μία, Αγία, Καθολική, Αποστολική και Παλμαριανή:

  • Είναι Μία στην Πίστη, επειδή η αλήθεια που αποκαλύφθηκε από τον Θεό είναι η ίδια για όλους- Μία στη διακυβέρνηση, επειδή υπάρχει μία μοναδική ορατή κεφαλή, ο Πάπας- και Μία στα Μυστήρια, επειδή είναι τα ίδια για όλους τους πιστούς της Εκκλησίας.
  • Είναι Αγία, διότι ο Ιδρυτής της είναι Άγιος- η διδασκαλία της είναι Αγία- οι στόχοι της και πολλά από τα μέλη της είναι Άγια.
  • Είναι Καθολική, διότι είναι καθολική, διότι αγκαλιάζει όλες τις αλήθειες και είναι για όλους τους λαούς.
  • Είναι Αποστολική, διότι η ιεραρχία και το δόγμα της προέρχονται από τους Αποστόλους.
  • Είναι Παλμαριανή, διότι η έδρα της βρίσκεται τώρα στο El Palmar de Troya (Σεβίλλη, Ισπανία).

2. Η αληθινή Εκκλησία του Χριστού είναι άφθαρτη, αήττητη και άφθαρτη, σύμφωνα με την ίδια την υπόσχεση του Θεϊκού Ιδρυτή της: “Οι πύλες της κόλασης δεν θα υπερισχύσουν εναντίον της”.

3. Η αληθινή Εκκλησία του Χριστού ονομάζεται επίσης ” Παλμαριανή Χριστιανική Εκκλησία των Καρμελιτών του Αγίου Προσώπου”, ή ” Παλμαριανή Χριστιανική Εκκλησία”, ή ” Παλμαριανή Εκκλησία”- αφού στην ουσία αυτό είναι ακριβώς το ίδιο με το να λέμε “η Εκκλησία, Μία, Αγία, Καθολική, Αποστολική και Παλμαριανή “.

4. Η Παλμαριανή Εκκλησία είναι η μοναδική και αυθεντική Χριστιανική Εκκλησία, όνομα που της δίνει ο Χριστός, ο Θείος Ιδρυτής της.

5. Στις 6 Αυγούστου 1978, μετά τον θάνατο του Πάπα Αγίου Παύλου ΣΤ’, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, συνοδευόμενος από τους Αποστόλους Άγιο Πέτρο και Άγιο Παύλο, επέλεξε και στέφθηκε ο νέος Πάπας, ο Άγιος Γρηγόριος XVII ο Πολύ Μεγάλος. Από εκείνη τη στιγμή η ρωμαϊκή εκκλησία έπαψε να είναι η αληθινή εκκλησία.

6. Λόγω της αποστασίας της ρωμαϊκής εκκλησίας, ο Χριστός μετέφερε την έδρα της Εκκλησίας Του από τη Ρώμη στο El Palmar de Troya στις 9 Αυγούστου 1978. Με την εκλογή του Πάπα Αγίου Γρηγορίου XVII του Πολύ Μεγάλου και τη μετάθεση της Έδρας στο El Palmar de Troya, η αληθινή Εκκλησία του Χριστού έλαβε τον τίτλο του Παλμαριανού.

7. Το Άγιο Πνεύμα είναι η Ψυχή μιας και μοναδικής Αληθινής Εκκλησίας, δηλαδή της Μιας, Αγίας, Καθολικής, Αποστολικής και Παλμαριανής. Έξω από Αυτήν, δεν είναι δυνατή η κατοίκηση του θεϊκού Παράκλητου στις ψυχές.

8. Τα μέλη της Παλμαριανής Εκκλησίας αποτελούν το Τάγμα των Καρμελιτών του Αγίου Προσώπου εν Συντροφιά του Ιησού και της Μαρίας, το οποίο περιλαμβάνει τρεις κλάδους: Μοναχοί, μοναχές και τριτεύοντες πιστοί.

9. Στις 30 Ιουλίου 1982, ο Πάπας Άγιος Γρηγόριος XVII απέσυρε όλες τις εξουσίες από τους επισκόπους, τους πρεσβυτέρους και τους διακόνους εκτός της αληθινής Εκκλησίας, της Μιας, Αγίας, Καθολικής, Αποστολικής και Παλμαριανή. Αφαίρεσε επίσης τον ιερό χαρακτήρα από όλα τα λείψανα, τις εικόνες, τα αντικείμενα που χρησιμοποιούνται στη λατρεία, τους βωμούς και ούτω καθεξής, των αποστάτιδων, αιρετικών και σχισματικών εκκλησιών. Επιπλέον, η ευχαριστιακή παρουσία του Χριστού και της Μαρίας εξαφανίστηκε από όλα τα σκηνώματα του κόσμου που δεν ανήκαν στην Παλμαριανή Εκκλησία.

10. Επίσκοποι, πρεσβύτεροι και διάκονοι εκτός της Μίας, Αγίας, Καθολικής, Αποστολικής και Παλμαριανής Εκκλησίας δεν έχουν καμία εξουσία να εκτελούν έγκυρα οποιαδήποτε πράξη Ιερατικής Διακονίας.